Er is echter wel één belangrijke uitzondering op het hier voor genoemd voordeel:  “Onder omstandigheden kan het zwijgen van verdachten een niet langer houdbare positie worden, namelijk indien feiten en omstandigheden zodanig wijzen op betrokkenheid van een verdachte bij een aan hem/haar verweten feit, dat enige verklaring, in welke vorm dan ook, van verdachte verlangd mag worden.” [1] Als de feiten dus schreeuwen om een verklaring, kan het soms slim zijn om wel een verklaring te geven en je dus niet te beroepen op je zwijgrecht.

Tevens kan zwijgen nadelig zijn voor de strafmaat. Mocht de rechter tot een bewezenverklaring komen (en je dus schuldig vinden), dan zal hij een straf moeten bepalen. Hiervoor kijkt een rechter naar de ernst van het feit en de persoon van de verdachte. Heb je het hele proces gezwegen, dan kan je een hogere straf krijgen.

Heb je in voorlopige hechtenis gezeten en ben je vervolgens vrijgesproken, dan kan je doorgaans een vergoeding claimen voor de tijd die je onterecht vast zat. Dit kan anders zijn als je het gehele proces gezwegen hebt. Sommige rechtbanken hebben weleens de neiging een vergoeding te weigeren als je gezwegen hebt.