In het Gooi ben ik lid (en oprichtster) van de Gooise Vereniging van Arbeidsrechtadvocaten. Eens in de maand komen we samen om bijvoorbeeld vonnissen of adviezen aan de Hoge Raad te bespreken. Vonnissen en adviezen zijn over het algemeen verhalen op zich, die ik lees zoals een ander persoon bijvoorbeeld een boek lees. Verhalen voor het slapen gaan.
Laatst is gesproken over het advies (kenmerk 21/02132, zitting 4 maart 2022) dat de procureur-generaal mevrouw mr. Ruth de Bock heeft gegeven aan de Hoge Raad*. Het advies gaat onder andere over een werkneemster, die niet wilde re-integreren conform de instructies van de bedrijfsarts. Haar handtherapeut had haar verteld dat zij nog niet kon re-integreren en werkneemster vertrouwde het advies. Voor werkneemster loopt het slecht af. Haar werkgever mocht haar ontslaan omdat zij ernstig verwijtbaar had gehandeld door niet te willen re-integreren. Zij kreeg in eerste instantie helemaal geen transitievergoeding. Dat vond het Hof te gortig omdat zij toch wel erg lang in dienst was. Het Hof kende haar éénderde van de transitievergoeding toe.
Nu hoor ik u denken: komt het dan vaak voor dat een medewerker niet re-integreert op de wijze zoals de bedrijfsartsen voorschrijven? Het antwoord hierop is ja: het komt veel voor. Het afgelopen jaar ben ik er wel 10 keer tegen aan gelopen, zowel als advocaat van de werkgever en als advocaat van de werknemer. Volgens mij wordt er nergens zoveel over geruzied als over re-integratie. Of de werkgever wil te veel of de werknemer wil niet genoeg; er is heel vaak gedoe.
Soms loopt het uit de hand en wil een werknemer helemaal niet meer re-integreren. De oorzaak van het dan niet mee willen werken ligt in negen van de tien keer bij een -wellicht terloopse- opmerking dat door bijvoorbeeld de fysiotherapeut, psycholoog of huisarts gemaakt is. Wanneer een behandelaar, ook al is het dus nog zo terloops, aan zijn patiënt vertelt dat hij vindt dat de patiënt nog helemaal niet kan werken (en is de verborgen boodschap dus niet kan re-integreren), dan kan zo’n opmerking een eigen leven gaan leden. Voor de werknemer is het dan een rechtvaardiging om niet mee te werken aan de re-integratie en hij denkt dat hij het gelijk aan zijn zijde heeft. Immers, de arts heeft het toch gezegd!
En dan gaat het mis. Het is namelijk niet de huisarts, psycholoog, fysiotherapeut dan wel welke hulpverlener dan ook, die bepaalt of je kunt re-integreren. Uitsluitend de bedrijfsarts bepaalt of je wel/niet kunt re-integreren. Re-integreren houdt namelijk niet altijd in dat je dan ook echt moet werken. Soms houdt het re-integreren in dat je regelmatig naar het werk komt om bijvoorbeeld een werkritme te houden of om in contact te blijven met je collega’s.
Vraag bij twijfel om een second opinion
Ben je het niet eens met de bedrijfsarts, dan moet je met gezwinde spoed een deskundig oordeel dan wel second opinion aanvragen. Misschien geeft die je gelijk. Maar vraag je niet dat oordeel of second opinion, en blijf je vertrouwen op de mening van je medische behandelaar, goede kans dat je dan de bietenbrug opgaat. Mijn ervaring is dat, uitzonderingen daargelaten, rechter oordelen dat de door de werkgever gedane acties gerechtvaardigd zijn en dat de ontbinding van de arbeidsovereenkomst, zonder enige vergoeding, uitgesproken wordt.
Tot slot
Ik eindig deze blog met een dringend advies aan de hulpverleners: laat na een advies te geven op het gebied van re-integratie op de werkvloer. Het kan zo maar eens heel fout uitpakken wat de werkneemster, waar het advies van mr. De Bock op ziet, door schade en schande ondervonden heeft.
Heeft u een conflict met uw werknemer of met uw werkgever over welk onderwerp dan ook, aarzel niet contact op te nemen met mij. U kunt mij bereiken via kicky@hameradvocaten.nl of via 035-6944833/0610919446.
*Met dank aan collega mr. Otto Planten voor het inbrengen van het onderwerp.