Wat was het geval. Een werknemer treedt op 6 januari 2021 op basis van een mondelinge arbeidsovereenkomst in dienst bij een werkgever. Saillant detail: de werkgever exploiteert onder andere een juristenkantoor, zoals de kantonrechter fijntjes opmerkt. Op 19 februari 2021 mailt werkgever dat werknemer een arbeidsovereenkomst zal ontvangen en dat zij vanaf 1 maart 2021 bij een zusteronderneming in dienst komt. So far so good.
Op 25 februari 2021 ontvangt werknemer de arbeidsovereenkomst. Tot haar verrassing, krijgt zij een arbeidsovereenkomst aangeboden voor de duur van drie maanden. Werkgever wil dat werknemer nog diezelfde dag laat weten akkoord te zijn want zo niet, dan zal hij een proeftijdontslag geven. Werknemer weigert akkoord te gaan. Direct daarop laat werkgever weten “Oké, dan stoppen we hier abla. Vaste aanstelling gaat het niet worden. (..) Vandaag was je laatste werkdag”. Via de mail laat werkgever nog eens weten “Wij zijn op 6 januari jl. een arbeidsovereenkomst overeengekomen voor onbepaalde tijd bij werkgever met een proeftijd van twee maanden. Hedenmiddag hebbe we besloten om de arbeidsovereenkomst, in de proeftijd te ontbinden. Er is dus geen sprake van een arbeidsrelatie meer zoals deze is overeengekomen op 6 januari jl. indien en voorzover u opnieuw een arbeidsovereenkomst wenst aan te gaan, kunt u op dit bericht reageren: Hier gaat de werkgever al de mist in, want zoals een proeftijd moet schriftelijk worden overeengekomen.[1]
Werkgever maakt het echter nog bonter. Hij realiseert zich dat een mondelinge arbeidsovereenkomst niet handig is. Op 5 maart 2021 stuurt hij aan werknemer een ondertekende arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, met een proeftijd van twee maanden. Op deze arbeidsovereenkomst staan dan twee handtekeningen. Een namens werkgever en een namens werknemer. Er volgt een juridische procedure. Werkgever brengt deze arbeidsovereenkomst in de procedure om zo het gelijk aan zijn zijde te krijgen.
Blijkbaar vraagt de kantonrechter tijdens de zitting door want, zo blijkt uit de beschikking “Tijdens de mondelinge behandeling heeft werkgever echter verklaard dat deze arbeidsovereenkomst niet de afspraken tussen partijen weergeeft en dat de proeftijd tussen partijen dus niet is vastgelegd”. Een erkenning van het jokken dus.
De kantonrechter is wel klaar met het gedrag van de werkgever. Na afweging van alles wat door partijen aan hem is voorgelegd, hakt hij de knoop door. Hij bepaalt dat werkgever aan de werknemer, die dus nog geen twee maanden in dienst was, € 63.640 bruto dient te betalen en de wettelijke transitievergoeding.
Conclusie: de rechter proberen te foppen, loont niet! Iedereen doet wel eens wat onhandigs en het arbeidsrecht zit vol valkuilen. Heeft u nu iets onhandigs gedaan, neem dan actie en stap naar een bij de VAAN[1] aangesloten advocaat. Zij kan samen met u trachten zoveel mogelijk te voorkomen dat een situatie zo uit de hand loopt zoals in deze blog geschetst.
Heeft u een conflict met uw werknemer of met uw werkgever, aarzel niet contact op te nemen met mij. U kunt mij bereiken via kicky@hameradvocaten.nl of via 035-6944833/0610919446.
[1] Vaan is de Vereniging Arbeidsrecht Advocaten Nederland
